Dankbaar in Panama

Daar zat ik dan. Buiten een lichtblauwe lucht met zachte, witte wolken die me het zicht op de Atlantische Oceaan ontnamen. De achttien andere passagiers om mij heen waren rustig hun eigen ding aan het doen, terwijl ik me installeerde om de laatste afscheidskaarten te lezen. De lieve woorden die aan mij gericht waren hebben me tot tranen van geluk geroerd. Ik realiseer me de laatste tijd hoe gelukkig ik mag zijn (en ben!) met de waanzinnige mensen die om me heen staan. Onder andere van die vrienden (en zo’n moeder) die me, terwijl ik door de security ging, net zolang nazwaaiden tot ik niet meer zichtbaar was. Wat heb ik daar om gelachen: vijf enthousiaste handjes die onvermoeibaar zwaaiden zodra mijn blik verwachtingsvol hun kant op ging.

BofKnot
Batwoman May explains...Dat geluk zet zich door nu ik veilig in Panama ben aangekomen. Wat een mazzelaar ben ik met de mogelijkheden die ik krijg! Mijn studie zorgt ervoor dat ik de wereld nu op de meest bijzondere manier beter mag leren kennen: door naar antwoorden te zoeken op vragen over hoe onze wereld in elkaar zit. Wat een voorrecht om in Panama onderzoek te doen naar franjelipvleermuizen en tùngarakikkers. En wat een voorrecht om de intellectuele, financiële en mentale mogelijkheden te hebben om zo’n kans te benutten. Veel van jullie hebben me in de aanloop hiernaartoe gevraagd of ik al zenuwachtig was. Al, niet of ik zenuwachtig was. Waar zou ik zenuwachtig voor moeten zijn, met zoveel mooie dingen in het vooruitzicht? Lees verder