Ruil teleurstelling in voor waarheid en liefde

/ Ineke Knot

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar zo nu en dan kan ik behoorlijk teleurgesteld raken in mezelf. Soms zijn het kleine dingen, soms is het een groter iets. Zo moest ik laatst uitstel vragen voor een deadline, voor het indienen van mijn eerste wetenschappelijke artikel. Kan gebeuren, toch? Soms duren dingen langer dan verwacht. Dan is het slim om dat te communiceren en om meer tijd te vragen. Maar kijk, persoonlijk denk ik dat timemanagement niet mijn sterkste punt is. Historisch gezien ben ik daar slecht in: vraag mijn moeder of een van mijn vrienden maar eens naar mijn voorbereidingen voor examens tijdens mijn studententijd. Menige nacht zat ik tot 4:00 uur ’s ochtends te studeren, voor een tentamen dat 6 uur later zou beginnen.

Maar gezien het feit dat ik in de laatste fase van mijn promotieonderzoek zit, denk ik dat het veilig is om te concluderen dat ik mijn timemanagementvaardigheden heb verbeterd. Ik kan mijn werk plannen, prioriteiten stellen en me inzetten om mijn doelen te bereiken. Niemand houdt mij verantwoordelijk, want het is mijn project, dus ik ben de eindverantwoordelijke. En toch bekruipt dat gevoel van teleurstelling me soms weer. Bijvoorbeeld als ik om een verlenging moet vragen. Ik heb het gevoel dat ik mijn tijd niet goed gepland heb en dat het allemaal mijn schuld is dat ik er niet in geslaagd ben om deze deadline te halen.

Lees verder →

Doodsangst

/ Ineke Knot

Ik ben bang voor de dood. Zo, daar staat het, zwart op wit. Het is niet onbegrijpelijk dat ik bang ben voor de dood. Mijn vader overleed toen ik 14 was en pas recentelijk ben ik erachter gekomen wat de echte impact daarvan was. Ik denk dat het grootste deel van de wereldbevolking bang is voor de dood, maar we praten er weinig over. De dood is voor veel mensen abstract, ongrijpbaar. Zelfs voor een gelovig persoon zoals ik. Begrijp me niet verkeerd, mijn geloof was en is een enorme bron van troost in tijden van overlijden. En toch ben en blijf ik een mens, eentje met een gebroken hart van een vader die gemist wordt.

Tegelijkertijd heeft het overlijden van mijn vader me veel waardevolle dingen geleerd. De belangrijkste is hoe kostbaar onze tijd is. Ik heb een persoonlijke aversie tegen mensen die zeggen: ‘Ik ga de komende jaren knallen, hard werken, veel geld verdienen, zodat ik vroeg kan pensioeneren. Dan kan ik genieten van mijn harde werk en lekker ontspannen.’ Want mijn ervaring is: wat als je dat niet haalt? Wat als je overlijd voordat je je pensioengerechtigde leeftijd behaalt? Zoals mijn vader, die 55 jaar was toen hij overleed. Daarom heb ik een aversie tegen een ‘ik geniet wel van het leven als ik gepensioneerd ben’-houding. Want ik weet uit ervaring dat je er niet zeker van bent of je je pensioen haalt. Daarom is het dus maar beter om vandaag te gaan leven alsof elke dag er toe doet.

Lees verder →

Reiken naar de maan

/ Ineke Knot

Laatst heb ik eindelijk Apollo 11 gezien, de direct cinema documentaire over de eerste stappen van een mens op de maan. Zoveel dingen over de maanlanding vielen op hun plaats tijdens het bekijken van de documentaire, zoals hoe ’the Eagle has landed’ gewoon een uitspraak was om te beschrijven dat het voertuig genaamd ’the Eagle’ succesvol geland was. Ik had altijd gedacht dat dit een soort fancy NASA code was die ze gebruikten om hun successen te beschrijven, maar helaas, ze vermeldden gewoonweg de feiten.

Een maansverduistering boven de Okambara Elephant Lodge, Namibië

Er waren ook andere lessen die ik uit deze documentaire heb geleerd. Bijvoorbeeld, dat de landing op de maan een perfecte metafoor voor het leven is. (Neem mij vooral niet te letterlijk als ik zeg dat iets perfect is, ik heb de neiging om dit soort punten te overdrijven). De documentaire maakt gebruik van originele beelden en audio, opgenomen door NASA in 1969, om de verschillende stappen te laten zien van ongeveer 3,5 uur voor de lancering tot het moment dat ze (spoiler alert) veilig terug op de planeet Aarde landden. En de documentaire deed me beseffen dat ik  de thuisreis van de astronauten nooit eerder had overwogen.

Lees verder →

Liefde is…

/ Ineke Knot

“Ik dacht aan liefde. Ik dacht eraan hoe moeilijk het voor ons is om de liefde te vinden en behouden waar we allemaal naar verlangen. En ik realiseerde me dat ik denk dat een groot onderdeel van het probleem is dat we liefde verkeerd definiëren. Ik denk dat het echte paradigma voor liefde is: tuinier, bloem. De tuinier wil dat de bloem is wat de bloem ontworpen was om te zijn, niet wat de tuinier wil dat de bloem is. Je wilt dat de bloem groeit en bloeit en wordt zoals God haar heeft bedoeld. Je eist niet dat het wordt wat jij nodig hebt, voor jouw ego. Alles minder dan al je talenten, volledig open, gevend, deze bloem helpen te groeien naar haar grootheid, is niet liefde.”

Will Smith

De bovenstaande quote beschrijft Will Smiths perspectief op liefde. Een vriendin stuurde me laatst de video door, die ik meerdere keren bekeek om zijn woorden uit te kunnen schrijven. Maar hoe vaak betrap ik mezelf er niet op dat ik de mensen om me heen probeer te veranderen en ze probeer over te halen om dingen op mijn manier te doen? Maar… is dat eerlijk tegenover de mensen om me heen? Is het niet mijn taak om de beste partner, vriendin of het beste familielid te zijn die ik kan zijn en de mensen om me heen de kans te geven om in de mooie bloemen te groeien waarvoor ze zijn ontworpen?

Lees verder →

Dankbaar om kwetsbaar te zijn

/ Ineke Knot

Dankbaar om kwetsbaar te zijn. Dat klinkt als een tegenstelling, of niet? Kwetsbaarheid is niet iets wat we vaak vieren. En dat vind ik een zonde. Waarom blokkeren we soms? Realiseren we ons dat door ons te laten leiden door angst, we juist onszelf weghouden van geluk? 

Brené Brown heeft mij op dit vlak enorm geïnspireerd, deels omdat ze – net als ik – een wetenschapper is. Zij heeft zich gespecialiseerd in onderzoek  naar menselijke schaamte. In het boek ‘De moed van imperfectie’ schrijft ze: “Geluk en dankbaarheid kunnen ons een intens kwetsbaar gevoel geven. En dat terwijl we van nature al angstig zijn en ons vaak geen raad weten met kwetsbaarheid. Onze angst en zorgelijkheid uiten zich vaak als een gevoel van schaarste. We denken bij onszelf:

  • Ik sta mezelf niet toe dit geluk te voelen, want ik weet dat het van korte duur is.
  • Erkennen hoe dankbaar ik ben is vragen om problemen.
  • Ik ben nu liever niet gelukkig dan dat ik later weer wordt teleurgesteld.”
Lees verder →

Waar ben je zo bang voor?

/ Ineke Knot

Vorige week stond ik stil bij de sterfdag van mijn vader. Hij overleed op 55-jarige leeftijd, toen ik 14 was. Een paar jaar geleden ben ik begonnen met het verwerken van Verlaat Verdriet, wat zich richt op het verwerken van verlate rouw als je op jonge leeftijd een ouder verliest. Tijdens mijn rouwproces heb ik toegewerkt naar het moment waarop ik langer zonder hem dan met hem in leven zou zijn. Die dag was 10 februari 2018, en als eindpunt van het rouwproces heb ik een weekend in Ierland doorgebracht om die dag te herdenken.

Ik heb behoorlijk veel gereisd en ben zelden nerveus of zenuwachtig voordat ik reis. Hoe ontzettend anders was het toen ik me aan het voorbereiden was op deze reis. Ik was het pakken van mijn tas aan het uitstellen, nee, ik was me aan het verzetten tegen het feit dat ik mijn tas moest pakken. Ik was enorm bang voor hoe De Dag zou zijn. Dus was ik manieren aan het vinden om De Dag over te kunnen slaan. Ik was niet op zoek naar manieren om mijn geplande trip te vermijden. Ik hoopte dat het uitstellen van mijn tas pakken ertoe zou leiden dat ik De Dag zelf niet hoefde te doorleven.

Lees verder →

Een beetje luffa

/ Ineke Knot

Mijn lieve huisgenoten hebben me verwend op mijn laatste verjaardag. Ze organiseerden een speurtocht door ons huis en ik moest op verkenning uitgaan om mijn cadeautjes één voor één te vinden. Een kleine hint hier, een kleine hint daar, coole cadeau’s gevonden.

Een van hun cadeau’s was een klein doosje met heerlijke Lush badoliën. Verpakt in een leuk klein zwart eierdoosje, vier kleine brokjes. Een van mijn huisgenoten raadde me aan te beginnen met de zwarte badolie. Zodra de olie zijn zoete geuren losliet, veranderde de olie het warme badwater in een donkere, troebele vloeistof. Ik wist toen nog niet dat de badolie ‘Demons’ (‘Demonen’) heette, om ‘een duistere duik’ te nemen.

Lees verder →

Stappen tellen

/ Ineke Knot

Tijdens mijn tijd in Namibië volgde ik bavianen in een woestijnlandschap. We volgden ze de hele dag, van zonsopkomst tot zonsondergang. En hoewel het een geweldige ervaring was, was het niet altijd makkelijk.

Het was de Afrikaanse winter, wat betekende dat de nachttemperaturen rond het vriespunt kwamen terwijl je in een tent sliep. Daarnaast stonden we vroeg op, voor zonsopkomst (zo rond 5:00u), om er zeker van te zijn dat we op tijd bij de troep aankwamen. Dat vergde een fysiek veeleisende wandeling, wat in het bijzonder zwaar was als de bavianen op een slaapklif sliepen die ver weg lag. We moesten elke dag zo’n vijf liter water meedragen om goed gehydrateerd te blijven tijdens de lange warme dagen. En dan pas begonnen we aan onze echte werkdag om de troep de hele dag te volgen, waar ze ook heengingen.

Lees verder →