Vorige week stond ik stil bij de sterfdag van mijn vader. Hij overleed op 55-jarige leeftijd, toen ik 14 was. Een paar jaar geleden ben ik begonnen met het verwerken van Verlaat Verdriet, wat zich richt op het verwerken van verlate rouw als je op jonge leeftijd een ouder verliest. Tijdens mijn rouwproces heb ik toegewerkt naar het moment waarop ik langer zonder hem dan met hem in leven zou zijn. Die dag was 10 februari 2018, en als eindpunt van het rouwproces heb ik een weekend in Ierland doorgebracht om die dag te herdenken.
Ik heb behoorlijk veel gereisd en ben zelden nerveus of zenuwachtig voordat ik reis. Hoe ontzettend anders was het toen ik me aan het voorbereiden was op deze reis. Ik was het pakken van mijn tas aan het uitstellen, nee, ik was me aan het verzetten tegen het feit dat ik mijn tas moest pakken. Ik was enorm bang voor hoe De Dag zou zijn. Dus was ik manieren aan het vinden om De Dag over te kunnen slaan. Ik was niet op zoek naar manieren om mijn geplande trip te vermijden. Ik hoopte dat het uitstellen van mijn tas pakken ertoe zou leiden dat ik De Dag zelf niet hoefde te doorleven.
Lees verder